Daniel Jacobs w 2011
|
| Data i miejsce urodzenia
|
3 lutego 1987
Brownsville
|
| Obywatelstwo
|
USA
|
| Wzrost
|
185 cm
|
| Kategoria wagowa
|
średnia
|
| Bilans walk zawodowych[a]
|
| Liczba walk
|
41
|
| Zwycięstwa
|
37
|
| Przez nokauty
|
30
|
| Porażki
|
4
|
| Remisy
|
0
|
| Nieodbyte
|
0
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 12 lutego 2022.
|
|
|
Daniel Jacobs (ur. 3 lutego 1987 roku w Brownsville) – amerykański bokser, były mistrz świata WBA Regular oraz były mistrz świata federacji IBF w wadze średniej.
Na amatorskim ringu wygrał 137 walk i poniósł tylko 7 porażek. W 2003 roku wygrał młodzieżowe igrzyska Stanów Zjednoczonych. Cztery razy wygrał też "złote rękawice" Nowego Jorku.
Na zawodowym ringu zadebiutował 7 grudnia 2007 roku na wielkiej gali Mayweather vs. Hatton w Las Vegas. Jego rywalem był Jose Jesus Hurtado. Jacobs znokautował swojego oponenta już w 29 sekundzie.
Po dwudziestu kolejnych zawodowych zwycięstwach dostał szansę walki o wakujący tytuł mistrza świata organizacji WBO, mając za rywala niepokonanego Dmitrija Piroga. Przegrał przez nokaut w piątej rundzie.
Po kilku walkach na odbudowanie, stanął przed szansą walki o wakujący pas regularnego mistrza świata organizacji WBA. Tym razem jego oponentem był Australijczyk Jarrod Fletcher. Swojego rywala rzucił na deski już w pierwszej rundzie, a walkę zakończył przez nokaut w piątej.
5 grudnia 2015 roku w trzeciej obronie pasa WBA Regular spotkał się w ringu z niepokonanym wcześniej Peterem Quillinem. Walka została nazwana w mediach "Bitwą o Nowy Jork". Jacobs od początku walki ruszył do zdecydowanego ataku, co przyniosło efekt zamierzony efekt - zasypanego gradem ciosów Quillina w pierwszej rundzie poddał sędzia.
18 marca 2017 roku przystąpił do walki o pasy WBC, WBA, IBF w wadze średniej z Gennadijem Gołowkinem (36-0, 33 KO). Walka była dość wyrównana, ale sędziowie po dwunastu rundach jednogłośnie opowiedzieli się za zwycięstwem Kazacha (113-114, 112-115, 112-115)[1].
11 listopada 2017 roku w Uniondale udanie powrócił na ringu, wygrywając jednogłośnie na punkty (118-109, 120-107, 119-108) z Luisem Ariasem (18-0, 9 KO).
28 kwietnia 2018 w Barclays Centre, Brooklynie, zmierzył się z Maciem Sulęckim (26-1, 10 KO). Po interesujących dwunastu rundach Amerykanin zwyciężył jednogłośnie na punkty (116-111, 117-110, 115-112).
27 października 2018 w nowojorskim Madison Square Garden Theater, pokonał na punkty Siergieja Derewianczenkę (12-1, 10 KO). Sędziowie punktowali walkę dwa razy 115-112 na jego korzyść i 113-114 dla Ukraińca. Dzięki temu zwycięstwu zdobył wakujący pas mistrza świata organizacji IBF.
Walka unifikacyjna z Saulem Alvarezem[edytuj | edytuj kod]
4 maja 2019 T-Mobile Arena w Las Vegas przegrał na punkty 113-115, 112-116, 113-115 z Saúlem Álvarezem (52-1-2, 35 KO). Stawką pojedynku były mistrzowskie pasy federacji WBC, WBA, oraz IBF, które tym samym powędrowały w ręce pięściarza z Meksyku.[2].
W marcu 2011 roku zdiagnozowano u niego złośliwy nowotwór tkanki kostnej. Po hospitalizacji pokonał chorobę, i wbrew przewidywaniom lekarzy wrócił do wyczynowego sportu[3].
- Jack (Nonpareil) Dempsey (1890–1891)
- Bob Fitzsimmons (1891–1894)
- Kid McCoy (1896–1897)
- Tommy Ryan (1898–1906)
- Stanley Ketchel (1907–1908)
- Billy Papke (1908)
- Stanley Ketchel (1908–1910)
- Frank Klaus (1912–1913)
- George Chip (1913–1914)
- Al McCoy (1914–1917)
- Mike O’Dowd (1917–1920)
- Johnny Wilson (1920–1923)
- Harry Greb (1923–1926)
- Tiger Flowers (1926)
- Mickey Walker (1926–1931)
- Gorilla Jones (1932, NBA)
- Marcel Thil (1932, NBA)
- Vince Dundee (1933–1934)
- Teddy Yarosz (1934–1935)
- Babe Risko (1935–1936)
- Freddie Steele (1936–1938)
- Al Hostak (1938, NBA)
- Solly Krieger (1938–1939, NBA)
- Al Hostak (1939–1940, NBA)
- Tony Zale (1940–1941, NBA)
- Tony Zale (1941–1947)
- Rocky Graziano (1947–1948)
- Tony Zale (1948)
- Marcel Cerdan (1948–1949)
- Jake LaMotta (1949–1951)
- Sugar Ray Robinson (1951)
- Randy Turpin (1951)
- Sugar Ray Robinson (1951–1952)
- Bobo Olson (1953–1955)
- Sugar Ray Robinson (1955–1957)
- Gene Fullmer (1957)
- Sugar Ray Robinson (1957)
- Carmen Basilio (1957–1958)
- Sugar Ray Robinson (1958–1960)
- Paul Pender (1960–1961)
- Terry Downes (1961–1962)
- Paul Pender (1962–1963)
- Dick Tiger (1962–1963, WBA)
- Dick Tiger (1963)
- Joey Giardello (1963–1965)
- Dick Tiger (1965–1966)
- Emile Griffith (1966–1967)
- Nino Benvenuti (1967)
- Emile Griffith (1967–1968)
- Nino Benvenuti (1968–1970)
- Carlos Monzón (1970–1974)
- Carlos Monzón (1974–1976, WBA)
- Rodrigo Valdez (1974–1976, WBC)
- Carlos Monzón (1976–1977)
- Rodrigo Valdez (1977–1978)
- Hugo Corro (1978–1979)
- Vito Antuofermo (1979–1980)
- Alan Minter (1980)
- Marvin Hagler (1980–1983)
- Marvin Hagler (1983–1987)
- Sugar Ray Leonard (1987, WBC)
- Frank Tate (1987–1988, IBF)
- Sumbu Kalambay (1987–1989, WBA)
- Thomas Hearns (1987–1988, WBC)
- Iran Barkley (1988–1989, WBC)
- Michael Nunn (1988–1991, IBF)
- Roberto Durán (1989, WBC)
- Doug DeWitt (1989–1990, WBO)
- Mike McCallum (1989–1991, WBA)
- Nigel Benn (1990, WBO)
- Chris Eubank (1990–1991, WBO)
- Julian Jackson (1990–1993, WBC)
- James Toney (1991–1993, IBF)
- Gerald McClellan (1991–1992, WBO)
- Reggie Johnson (1992–1993, WBA)
- Gerald McClellan (1993–1994, WBC)
- Chris Pyatt (1993–1994, WBO)
- Roy Jones Jr. (1993–1994, IBF)
- John David Jackson (1993–1994, WBA)
- Steve Collins (1994–1995, WBO)
- Jorge Fernando Castro (1994–1995, WBA)
- Julian Jackson (1995, WBC)
- Bernard Hopkins (1995–2001, IBF)
- Lonnie Bradley (1995–1997, WBO)
- Quincy Taylor (1995–1996, WBC)
- Shinji Takehara (1995–1996, WBA)
- Keith Holmes (1996–1998, WBC)
- William Joppy (1996–1997, WBA)
- Julio César Green (1997–1998, WBA)
- Otis Grant (1997–1998, WBO)
- William Joppy (1998–2001, WBA)
- Hacine Cherifi (1998–1999, WBC)
- Bert Schenk (1999, WBO)
- Keith Holmes (1999–2001, WBC)
- Jason Matthews (1999, WBO)
- Armand Krajnc (1999–2002, WBO)
- Bernard Hopkins (2001, WBC i IBF)
- Félix Trinidad (2001, WBA)
- Bernard Hopkins (2001–2004, WBA, WBC & IBF)
- Harry Simon (2002, WBO)
- Héctor Javier Velazco (2003, WBO)
- Felix Sturm (2003–2004, WBO)
- Maselino Masoe (2004–2006, WBA)
- Óscar de la Hoya (2004, WBO)
- Bernard Hopkins (2004–2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005–2006, WBA, WBC i WBO)
- Arthur Abraham (2005–2009, IBF)
- Jermain Taylor (2006–2007, WBC i WBO)
- Felix Sturm (2006, WBA)
- Javier Castillejo (2006–2007, WBA)
- Felix Sturm (2007–2012, WBA i WBA Super)
- Kelly Pavlik (2007–2010, WBC i WBO)
- Sebastian Sylvester (2009–2011, IBF)
- Sergio Gabriel Martínez (2010, WBC i WBO)
- Sergio Gabriel Martínez (2010–2011, WBC)
- Dmitrij Pirog (2010–2012, WBO)
- Giennadij Gołowkin (2010–2014, WBA)
- Sebastian Zbik (2011, WBC)
- Daniel Geale (2011–2012, IBF)
- Julio César Chávez Jr. (2011–2012, WBC)
- Hassan N'Dam N'Jikam (2012, WBO)
- Daniel Geale (2012–2013, IBF i WBA Super)
- Sergio Gabriel Martínez (2012–2014, WBC)
- Peter Quillin (2012–2014, WBO)
- Darren Barker (2013, IBF)
- Felix Sturm (2013–2014, IBF)
- Sam Soliman (2014, IBF)
- Miguel Cotto (od 2014, WBC)
- Giennadij Gołowkin (od 2014, WBA Super)
- Daniel Jacobs (od 2014, WBA)
- Jermain Taylor (2014–2015, IBF)
- Andy Lee (od 2014, WB0)
- David Lemieux (od 2015, IBF)
|
